Uparta miłośc t.III r.17[7]

Ledwo Przemek odjechał, wróciła Mirka. Z jednej strony ubolewała, że tak miłego gościa nie mogła przyjąć; z drugiej zaś strony stwierdziła, że coś się w pogodzie zmienia i rano mogło by być ślisko - a pewnie namówili by przyjaciela, by zanocował.

- No co tak stoisz? Potrzebuję pomocnika.

- Mała nam zasnęła w ubraniu, zacząłem ją rozbierać.

- Chodź , pownosimy zakupy, później się tym zajmę.

Okazało się, że Mirka zrobiła całe świąteczne zaopatrzenie; łącznie z prezentami.

- Sklepy, przed zamknięciem były puste, skorzystałam z okazji.

Te wczesne, udane zakupy zapoczątkowały sprawne przygotowywanie mieszkania i potraw na Święta. Z tego rozpędu, że jeszcze i to i tamto by się przydało zamrozić - przystopował ją telefon Henia, że nie przyjedzie. Był i ucieszony i zaskoczony tym, ze rodzina Klaudii chciała go gościć przez wszystkie świąteczne dni.

- Ale przecież będzie Maciek z Jagusią; Dalszewskich też będzie można zaprosić choćby na kawę - tłumaczyła mężowi, który namawiał do skromniejszych zasobów.

Jagusia z zięciem, przyjechali dzień przed Wigilią ; zaraz też poszli do rodziców ciekawi , w jakim stanie jest mama. Poszli i przepadli, wrócili tak późno, ze już nie było czasu ani na wspólną kolację, ani na pogaduszki. Rano oznajmili, ze dokonali podziału obowiązków i że zaraz muszą iść. No i że Julka przyjechała ze swoją sympatią - Władziem Bojarskim.Mirka była przekonana, że wrócą po skończonej robocie i że razem zasiądą do stołu. Było już dosyć późno, gdy wpadli przebrać się w świąteczne ubrania - czas naglił -właśnie mieli rozpocząć Wigilię.

- Zostawiacie nas samych? - rzekła Mirka z żalem.

- No to przyjdźcie , złożymy sobie życzenia, rodzice się ucieszą - powiedział Maciek już wychodząc.

- Spokojnie, kochanie, zdążymy. Póki co świętujmy po swojemu, tym bardziej, ze wszystko czeka na kuchni - a ja jestem bardzo głodny. Gdyby nie Marii i jej radość ze wszystkiego , byliby smutni. Po jakimś czasie wzięli podarki, półmisek z sałatką i poszli do sąsiadów. Wszystko było przyjęte z ochotą, ale do stołu nie byli zaproszeni, tym bardziej, że nakryto na sześć osób. Nadrabiając miną, pokolędowali z domownikami i wrócili do siebie. Młodzi przyszli zanocować po Pasterce, gdy rodzice już spali w najlepsze,wstali późno. Z przyjemnością siedli z rodzicami do suto zastawionego stołu. Marii nareszcie mogła nacieszyć się siostrą. Wzajemnym przytulaniom i uściskom nie było końca. Maciek też chciał być dostrzeżony

- Tym razem nie uczeszesz mnie? Mała przystąpiła do dzieła, na koniec wycałowała szwagra i zapytała poważnie:

- A po co ci te wąsy?

- To nie wiesz, że każdy porządny leśnik musi być wąsaty? Mirka widząc w jak doskonałych nastrojach są goście, zagadnęła:

- Widziałam wczoraj, ze mama dzielnie się trzyma, nie to, co było na początku.

- Tak - rzekła Jagusia z pełnymi ustami - ona mówi, że co było, minęło i jest zdrowa. Tak jednak nie jest - jest słaba, ma zawroty głowy, nieraz powietrza jej brakuje; ale i tak miała szczęście.

- No jeśli wstrząs mózgu można nazwać szczęściem - uśmiechnął się blado Maciek. - Do tego ma zmienne nastroje i często płacze.

- Zmieniła się. Tak miłej i serdecznej nie pamiętam jej Ileż to razy ściskała nas , całowała, przepraszała nie wiadomo za co i zapewniała o swojej wielkiej miłości do nas.

- Tylko Władka omija przy tych czułościach - dodał Maciek.

- Trzeba dać jej trochę czasu, by go poznała i zobaczyła, że warto i jego przytulić

- O, tak!To bardzo mądry, wyważony i spokojny chłopak! Co prawda daleko mu do Igora, jeśli chodzi o urodę, czy tak zwany urok osobisty; no ale to inny kaliber.- śmiała się Jagusia. Młodzi wystroili się świątecznie i poszli do Dalszewskich pomagać w przygotowaniu obiadu