Usprawiedliwisko

Ma twarz matki, kumpla, szwagra, przełożonego

i oczy, które widziały już wszystko

i nic z tego nie pamiętają.

Niechybnie z nor wypełzają słowa-kanty,

językowe łomy do podważania winy:

musiałemność na czas służbowy,

takwyszłość,

rodzinoprzykrywka.

Sumienie dostaje pałką po pysku

i traci trop.

Uczy się chodzić przy nodze,

je z ręki, nie patrzy w oczy.

Życie, proszę pana, życie –

i dalej idziemy już razem

wycierając ręce

o cudzą konieczność.