ustalone

nie chce się żegnać

umówmy się więc

że wyszedłeś tylko na chwilę

po papierosy albo chleb

prosto w deszcz

z obrazów Afremova

tak je lubisz a ja

marudzę że zbyt pstrokate

tobie na złość

bo przecież ukradkiem

sama się zachwycam

feerią barw migoczących

pomimo bezruchu

w parkach łatwopalnych

kruchych jak ulotna jest chwila

nie chcę się żegnać

a ty tak długo nie wracasz

i milczysz jak farba

na wiele mówiących pracach

pewnie nadstawiasz twarz

i dłonie

by nabrać tego ciepła na zimę

na zapas

podobno zamarzając nic się nie czuje

a tu jak na złość

wiosna jak policzek

wymierzony po to tylko

by zapłakać

nad tym że zmieniło się wszystko

a jakby nic

nie chce przyjść mróz

i ty

coś długo kupujesz

papierosy chleb

może to ten deszcz kolorowy

zawrócił ci w głowie

i wolisz stopić się z nim w jedno

niż wrócić tu do mnie