VIVERE MORTEM

Życie jak choroba w pustym starym domu

Cień rozlewa mrok nad każdą zamkniętą komnatu

Wiatr niesie krzyk

Noc ściska dłoń

Serce pulsuje jak bęben w rytmie trucizny

Myśli wirują jak mgła nad rzeką co nigdy nie płynie

Cień tańczy w snach

Cisza łamie lód

Krew spływa w żyłach jak lawa pod lodem

Czas rozciąga się jak pajęcza nić w ogrodzie

Echo woła wciąż

Ciemność splata moc

Życie jak wirus wgryza się w każdy kamień

Dni rozpadają się jak sen w objęciach zimnych bramień

Fala nie zna snu

Świat drży w oku tu