W Arłamowie

W Arłamowie jak zawsze

wraca do nas

rytm drugiego serca.

Poranne mgły bez przekonania

próbują zatrzeć zieleń

szczytów drzew.

Tłumaczymy sobie, że nie wiemy,

jak się świat potoczy –

to minie.

Widok przez okno

mówi coś innego –

tutaj zatrzymała się wieczność.

Teraz już tylko czeka

na błękit oczu

i głęboki oddech,

po to, by wszystko dopełnić.

Ty też przecież widzisz

taniec mgieł i lasu –

to nie może tak po prostu

się skończyć.

Tu bije więcej serc.

Ustalmy dziś,

kiedy wrócimy.