Poprzednie części: W czterech kątach zwartych, gdzie ciemność się przetacza
W ciemnym lesie, gdzie cienie się plączą
W ciemnym lesie, gdzie cienie się plączą,
Duo rebe rabe, made sede kade?
Mide dideredke midke, wędrując w ciszy,
Lide smidrke mirabike, tajemnicze słowa.
Wiatr szeleści liśćmi,
A drzewa skrywają swoje sekrety.
Duo rebe rabe, made sede kade?
Mide dideredke midke,
Lide smidrke mirabike,
Zapomniane przez czas.
Głęboko w sercu lasu,
Tam, gdzie światło nie dociera,
Duo rebe rabe, made sede kade?
Mide dideredke midke,
Lide smidrke mirabike,
Opowieść o dawnych dniach.
Wędrowiec słucha,
Słów z innego świata.
Duo rebe rabe, made sede kade?
Mide dideredke midke,
Lide smidrke mirabike,
I czuje, że jest częścią tej historii.
Następne części: W cieniu poranka, dwie liście zielone, Przezroczyste, jakby z mgły stworzone. Żyłki w nich układają się jak melodia, W świetle miękkim, niemalże nadprzyrodzona. Stoimy tu, w ogrodzie, gdzie czas płynie leniwie, Liście wpatrują się w siebie, jak dwoje koc W Czerwonym Borze każdy inżynier chodzi po lesie i zbierać 🍄🍄🍄grzyby🍄🍄🍄 może!
Komentarze (1)
A mówiąc ciutkę poważniej - o co chodzi? Co tu się właśnie wydarzyło? Czy ten język ma jakieś znaczenie? Wygląda na duński lub fiński, gdyby duński czy fiński były zmyślone, a jeśli traktować te słowa jak echo czy tło dźwiękowe i usunąć, to tekst skleja się w idealną całość wszędzie, poza pierwszą strofą.
Jaki był tutaj zamysł? Nie wiem, czy ja się za bardzo doszukuję i tekst ma na celu zmylenie czytelnika, czy patrzę w ślepia czemuś bezczelnie oczywistemu, widząc jedynie własne odbicie.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania