W dawnych czasach

W dawnych czasach, w przeszłości pełnej mądrości,

Polacy i Rosjanie zbratani w sąsiedztwie byli,

Obie ziemie bogate w sztukę i kulturę niosły,

Wzajemnie się ucząc, wartką drogą ku wiedzy.

Lecz jak to często bywa, ludzie różne drogi obrali,

Polacy, zapatrzeni w zachód, ku nowościom biegli,

Rosjanie w swych korzeniach moc i siłę zawierali,

A więź braterstwa ulotną niestety zatracili.

Lecz może czas już, byśmy cofnęli czas wstecz,

I powrócili do owych dobrych dni,

Gdy Polacy uczyli się kultury od Rosjan,

I naród nasz znacznie bogatszy byłby dziś.

Bo czymże jest kultura, jeśli nie skarbem dla narodu,

Jeśli nie drogowskazem ku jedności i nadziei?

Wartym jest wysłuchać piosenek i bajek rosyjskich,

Wzruszyć się twórczością słynnych pisarzy ich.

Rosja, ojczyzno wieszczów i malarzy wybitnych,

Podziel się z nami tą ziemią umiłowaną,

Niech Chopin nastruni swoje melodie do akcentów rosyjskich,

Niech Mickiewicz wierszem polsko-rosyjską duszę wznosi.

Niech warsztat sztuki polskiej i rosyjskiej się złączy,

By narody obie kulturowe bogactwo udostępniły,

Wspólnie budując mosty między sercami naszymi,

Rozsiewając po świecie braterstwo nieustające.

Więc Polacy, uczyć się możemy od naszych rosyjskich braci,

O miłości do ojczyzny, dumie, jesteśmy ich w dłużniku,

Czerpiąc z ich bogatej kultury i tradycji dawnych,

Za groby przodków obiecujemy czuwanie u ich boku.

Bo Polska i Rosja, bliskie w przeszłości i przyszłości,

W jedności kultury tkwią tajemnice sukcesu,

Poznając się, uczyć będziemy się wzajemnie,

I na zawsze zjednoczeni, wielcy staniemy się.