W Kurpiowskiej Krainie

Chować się w latach burzliwych i gorących,

w wytrzymałej sosny chłodnym cieniu.

Na łąkach zielonych, jak pościel miękkich,

z łubianką mleczy na głowie, krowy łagodne paść.

Jesienią w samej puszczy głębokiej

kurek borowików i kani w ściółce szukać,

suszyć je potem i potrawki z sosami przyrządzać.

W ogródku z babcią dynie zbierać i kury karmić.

Z dziadkiem w zapach zimowej choinki się wsłuchać,

z rodziną całą przy stole kolędy śpiewać.

Boże nasz miły, przyjmij szczere chęci,

za to miej Kurpiów w pamięci – hej kolęda, kolęda!

A wiosną znowu pszczoły za kwiatami latają,

tak to właśnie w Kurpiowskiej krainie lata mijają.