W lustrach ciepłych

Zygmunt Jan Prusiński

W LUSTRACH CIEPŁYCH

Sylwii Sobczyńskiej

– Powróćmy tu jutro,

będą rozkosze i szczyty…

Myślę o ponownym zdobywaniu

nagich luster w twoim zarysowaniu

ruchu akt ciała uwolnionego.

Sylwio z kolorem spóźnionych jezior,

przywołaj pragnienie, właśnie wiersz

kończę o nagiej pannie w sadzie,

wszystko wobec ciebie i mnie nawołuje

w skarbnicy cichego spotkania,

dwa odejścia i cztery ślady na ścieżce.

Tulisz się do lustra, nie przysięgałaś Bogu,

lustra mówią o powadze ciała, dostąpić

to miłosne uniesienie, ukazać światłu

cień rozkosznego zrywania szyszek z jodły.

Pierwsza strona nic nie mówi,

druga strona milczy, trzecia strona

ukazuje lustra i nagość swą,

w srebrnym aspekcie moich oczu.

Wiersz z książki “Sen miłości”