W lustrze

Stoisz przede mną,

Z posępna miną.

Masek wór jak trofea ze sobą nosisz,

Z którą się dziś w teatrze życia obnosisz?

Historie niestworzone i obłudne opowiadasz,

Całun samobiczowania na siebie zakładasz.

Miałeś być ludzi przewodnikiem, potencjał greckich herosów realizować miałeś,

Zamiast tego kuglarzem na obcych zabawach zostałeś.

Miałeś wzniosłe marzenia w marmurze wykuć,

Miast tego patykiem po piasku chałtury zaczynasz snuć.

Chciałeś góry potencjałem przynosić,

A nie masz siły uczuć swoich unosić.

Popatrz na siebie biedne odbicie,

Ciebie już nawet nikt nie żałuje skrycie.