W małym ogrodzie trzy jabłonie rosły

Zygmunt Jan Prusiński

W MAŁYM OGRODZIE TRZY JABŁONIE ROSŁY

Dobiegnij tam poeto, zostawiłeś fragment młodości.

Taki rycerski i bliski namiętnościom, skubałeś trawę

i mlecze przynosiłeś do domu. Ciocia Marysia i wujek

Stanisław od Sowińskich zwany na okolice „Meksykiem”,

nie znali twojego wewnętrznego bólu. Rozsadzała cię

namiętność od spodu, wulkan w tobie zamieszkał...

Ale ta Polska, kielecka wieś koło Szydłowca – nosiłeś

to światło w lampkach karbitowych. Na ganku

usiadłeś naprzeciwko szkoły, i tę chłopięcą nawigację

rozrzucałeś po niebie z gwiazdami. A na dodatek

maciejki tak silne w zapachu nocy, niosły tylko tam

gdzie bramy ze złota a niewiasty nagie w halkach,

przejrzyste jak kryształowa woda, śpiewały hymn

o miłości do odchodzącego pasterza na drodze.

To było zawsze święto; wieś Budki rosła jak to drzewo.

8.01.2008 – Ustka