W nadziei bowiem już jesteśmy...

na niekończącej się rzece

zaklina jesienny deszcz

bez przyjaciół topi dzień

rozmywa oddech życia

krzyczę Amen

drabina do niebios

stała tu jeszcze wczoraj

w imię boga miłosiernego

podarowana zagubionym

targa mną poranna pustka

bez nadziei na oazową kroplę

zmąconego wina

skacowany świat

ma tylko jedną stronę lustra

bez grzechu i zapachu myśli

psie łapki przebiegły tu wczoraj

spóźniłem się na ten spacer

wybudzony z piekła

poza kolejnością