W ostatecznej ostateczności

W ostatecznej ostateczności

Jestem zaledwie chłopcem,

O złamanym sercu,

I zamglonych oczach — światem.

 

W ostatecznej ostateczności,

Zaledwie i aż — człowiekiem.

Szukam powodu do życia,

A mam powoli dość „bycia”.

 

Dowiodłem: można bez powietrza,

Żyć... może nadzieją.

W ostatecznej ostateczności —

Można…

 

Nie.

Nie można.

Bo żyć — a być —

To dwie różne rzeczy, kochanie.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 1

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (1)

  • ireneo 8 miesięcy temu
    jest oczywistą oczywistością, że być jest zbiorem gdzie żyć jego elementem. Z tego wynika, że bycie będzie bez życia, ale życie bez bycia już nie. Bycie ani życie rzeczami nie są. Na pewno są stanami istnienia wszystkiego co jest.
    Światem być nie możesz gdyż wiedza którą zarysowałem jest elementem świata więc powinna być twoją wartościową wartością.
    A poważnie - lepiej nie wychylać się z niewiedzą zwlaszcza gdy można ją posiąść.
    I tak ci dopomusz buk.
    Teraz możesz przemyślenia wsadzić do szafy z prozą. Jest taka obok poezji poetyckiej.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania