Tak, to ja, Karolko. :) W niewytłumaczalny sposób hasło do tego konta znalazło się pewnego pięknego dnia w polu edycyjnym mojej przeglądarki i okazało się być prawdziwe, więc postanowiłam wrócić do poprzedniej tożsamości. :)
Nie czytałam wcześniej tego opowiadania, dlatego z przyjemnością zrobiłam to teraz. Wytknę jednak to, co rzuciło mi się w oczy. Ciągle powtarzasz imię bohaterki. Tak na szybko policzyłam, że 27 razy :) a mogłabyś go użyć góra sześć. Wszyscy dobrze wiedzą o kogo chodzi i wstawiając: dziewczyna, ona wypadło by lepiej. Mam też wrażenie, że za dużo czasu poświęcasz na szczegółowe opisywanie tego co ona robi. Myje twarz, tonik, krem te sprawy, przez co zdania robią się długie i zawiłe. Cała reszta jest ok. Powiem Ci, że ciężki temat sobie wybrałaś. Laura niewidoma, brat na wózku - to niemała trudność. Ciągle trzeba zwracać uwagę, by nie strzelić jakiejś gafy. Dlatego tym bardziej podziwiam :) Zostawiam 5 czekam na dalszy ciąg :)
Hmm... nie myślałam o tym kremie, toniku itede. W sumie to zrobiłam to po to, żeby pokazać, że poranek Laury niczym się nie różni, że ona też robi to, co większość dziewczyn (może bez makijażu) i chyba nie będę tego zmieniać, choć może coś zredukuję, żeby zdanie brzmiało mniej zawile. :) Co do powtarzającego się imienia - nie zwróciłam na to uwagi. Zobaczę, co da się z tym zrobić. :) A jeśli chodzi o tematykę to żaden dla mnie problem. Sama jestem niewidoma i mam brata na wózku. :) Dzięki za ocenkę i komentarz
Wzruszyłaś mnie swoim wyznaniem. To nie jest codzienność, żeby pisać i publikować będąc niewidomą. Na tym portalu drugą taką osobą jest Gotic17, jeżeli dobrze pamiętam nik, bo dawno jej tu nie było. Chciałam odnaleźć jej profil, ale nie mogę. Co do kremów i toników nie pisałam tego, być się tego pozbywała, ale podzieliła zdanie na przykład na dwa krótsze. Takie rzeczy wiele mówią o osobie dlatego powinno się o tym pisać. Czekam na kolejną część i pozdrawiam Ciebie i brata :)
Amy, znalazłam :)
Autorka Celtic 1705. To link do jej profilu: http://www.opowi.pl/profil/celtic1705/
Pisała Dzienniki Enyi, irlandzkiej piosenkarki, która śpiewała piosenki do ,,Władcy pierścieni''. Może cię to zaciekawi :)
Och, wiem, Karola, wiem. :) Andzia to moja przyjaciółka i to ja poleciłam jej tę stronkę, bo jest najbardziej dostępna dla niewidomych z tych, które odwiedziłam. :)
Amy, skoro się znacie, proszę, pozdrów ją ode mnie :))) ♥
Freya26.11.2016
Na razie niewiele się dzieje w twoim opku. I oczywiście zwróciły moją uwagę opisy - swoją szczegółowością. Ale w sytuacji gdy dwie osoby są niewidome, a trzecia jest kierującą wózkiem, wydaje się to być uzasadnionym zabiegiem, wprowadzającym w oryginalny klimat. Można wyraźnie odczuć, że rodzeństwo przechodzi zróżnicowane stany emocjonalne w relacjach wzajemnych. Postaram się czytać dalej. :)
Freya, miło mi, że spróbujesz. Tyko Laura nie widzi. :)
Freya26.11.2016
"Laura wiedziała, że brat, pochłonięty poszukiwaniem czegoś do zjedzenia jej nie widzi i przypuszczała, że nie zwróci uwagi, gdy ona cicho wymknie się do łazienki." - troszku mnie zmyliło to zdanko, pewnie dlatego tak wyszło. Nara ;)
Ok, oK, oK, DZIEŃ DOBRY WIECZÓR. :) Więc tak. Zacznę może od rozdziału, bo tak lepiej. Wciągnął mnie, a z racji, że nigdy wcześniej mi się to opowiadanie nie rzuciło w oczy, no to... czas odnowić czytanie. :) No i dziękuję za pozdrowienia od Karo. :)
Nigdy wcześniej nie czytałam tej serii, ale po pierwszej części zaciekawiła mnie :) Opisy są fajne i zamierzam dalej czytać. A teraz zostawiam 5 :) Pozdrawiam :)
Mnie tutaj prawdopodobnie jeszcze nie było jak to pierwszy raz publikowałas. Cieszę się że postanowiłas dodać to opowiadanie jeszcze raz bo bardzo mi się spodobało i z całą pewnością zajrzę na kolejne rozdziały. Ale to już jutro. Zostawiam zasłużoną 5.
Zaciekawiony, dzięki, że przeczytałeś i przyznałeś się do tego w komentarzu. :) Co do tych notatek, to jest wiele sposobów, by niewidomi (bo Laura jest zupełnie niewidoma) mogli je robić. Pewnie słyszałeś o alfabecie Brajla. Za jego pomocą można zapisać wszystko! Poza tym nawet w przypadku technologii wspierających niewidomych widać diametralny postęp i dziś możemy korzystać z gadających komputerów, monitorów brajlowskich (wcale nie wyglądają jak monitory, ale wyświetlają tekst w alfabecie brajla), gadających telefonów i w ogóle z wielu innych rzeczy, które znacznie ułatwiają życie. Jeśli będziesz czytać to opowiadanie, to z pewnością poznasz niektóre z nich.
Komentarze (26)
Przeczytam od nowa w wolnej chwili :3
Autorka Celtic 1705. To link do jej profilu: http://www.opowi.pl/profil/celtic1705/
Pisała Dzienniki Enyi, irlandzkiej piosenkarki, która śpiewała piosenki do ,,Władcy pierścieni''. Może cię to zaciekawi :)
Ale generalnie dobre opowiadanie.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania