W rozkołysanym świetle nocy

po ostatniej lekcji od życia

mam więcej odwagi by mnożyć

propozycje dla samej siebie

odgrywam role w duchu perfekcji

 

mierzę odległość między poduszkami

pod pozorem gry światła

trwa walka dostojnej mistrzyni chłodu

z romantyczną ledwo ubraną czułością

 

to teatr emocji

 

ekscentryczność wpada w zachwyt

na moment ciszy przed antraktem

wkraczają wspomnienia bezcenne

stringi są zbyt dosłowne teraz

 

stylowe retro z zawyżoną talią

codzienność koronkowych nogawek

dla wysublimowanej prowokacji

beztroskich lat sześćdziesiątych

 

mogę być kopciuszkiem

królową śniegu dominantą

przy tobie wystarczą mi świece

nostalgia i wino

Średnia ocena: 4.3  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (19)

  • andrew24 rok temu
    ...
    długo patrzał

    ich spojrzenia
    mijały się w śnie
    sam widok nie nakarmi
    zamieszkała w nim
    nic nie mówiąc
    było im z sobą dobrze
    mimo że nie był pewny
    jej istnienia
    ...
    Pozdrawiam serdecznie 5*
    Miłego dnia
  • andrew24🙂

    Z kolegi też nocny marek widzę... albo inna bezsenność doskwiera😉
    Dziękuję za kolejny przeeemiły komentarz.

    Pozdrawiam wczesnoporannie i miłego dnia życzę❣️
  • andrew24 rok temu
    🌻
    Pozdrawiam serdecznie
  • Grisza rok temu
    Przywracasz mi "zdolność widzenia". Cieszę się jak dziecko, gdy coś do mnie trafia. A ten wiersz jest tak subtelny, że aż się nie chce sprawdzać, co wrzucili w nocy inni, żeby nie psuć sobie nastroju na cały dzień... Pięknie ...
  • Grisza🙂
    Bardzo dziękuję za taki ciepły komentarz.

    Pozdrawiam... przypominając się anagramowo.
  • Dekaos Dondi rok temu
    Powracająca...↔🤣W ostatniej chwili złapałem Twoją kibić, zanim spadłaś z głównej🙂
    Wstyd mi, ale przegapiłem Twój tekst. No jak tak w ogóle można→rzekłem do siebie?
    "Rolę w duchu perfekcji"→jednak muśnięte szaleństwem
    Zawsze wygrasz tę walkę Tyś, sądzę.
    A cy ostatnie, to już w ogóle... takie, no tego tam, a ostatnia→szczególnie🤣
    Taki rozczochrany wiersz, gdzie wersy, też pozytywem subtelnie obleczone, nawet gdyby co...
    No i tytuł→niczym symfonia→szkoda że Beethoven, bo może by napisał→10-tą.
    Tradydrawiam❣️
  • Dekaos Dondi🤣

    kicaj słuchy❣️
    KiCaJ SłUchY❣️
    KICAJ SŁUCHY❣️

    Nooo... w końcu złapałeś za kibić... tylko spokojnie, bo mam łaskotki i będę falować.

    "A cy ostatnie, to już w ogóle... takie, no tego tam, a ostatnia→szczególnie"

    A co Ty się tak cykasz... znowu ta przyłbica się cacina? Towot zostawiłam pod zlewem po prawej stronie/w żółtym pojemniczku... co ja gadam - u ciebie wszystko jest zółte/pojemniczki znaczy.
    Co do tej najostatniejszej... oglądnę film i od razu przyjdę, więc w porę zapal świeczki i wyjmij z barku to różowe winko/coby nie tracić czasu... do rana niewiele godzin zostanie = musisz bo rano iść po ciepłe bułeczki i mniamniusiego bumeranga dla mnie.
    A skoro pani piekarzowej podobała się szminka... to dzisiaj za lewym uszkiem - też zostawię ślad🤣🤣🤣 💛💛💛❤️💛💛💛-;3)))~~~~~💙
    Tym razem jedno wlecze się w ogonie, bo mam pyszczne przeciążenie 🤣
  • Dekaos Dondi rok temu
    Powracająca... Falowanie jest całkiem przyjemne🤣→O jest. Widzę pojemniczek żółciowy.
    O zgrozo miłosierna! Z barku?→No nic. Jakoś dam radę, rozcinając laubzegą, dużą głowę kość ramienną i wyciągnę flaszkę. Ale malutka będzie, przeto i zawartość🤣
    Poszybuj w komosie. Tam nie będzie przeciążenia-;3)))`.`.`.`.`.`.`..`.`.`.`.💙
  • Dekaos Dondi 🤣🤣🤣

    "Jakoś dam radę, rozcinając laubzegą"

    I w tym momencie - falująco Cię złapałam... bo po laubzedze została tylko rama z niebieską rączką...lśnienie jej ząbków zmieniło kolor/więc wyrzuciłam poza horyzont bliżej mi nie znany, a zaposowego jej lśnienia nie masz... nawet w tym niebieskim pojemniczku w żóto - turkusowe paski🤣🤣🤣 💚💙🩵-;3)))~~~~~💌/ukryta wiadomość🤣🤣🤣
  • Angie2828 rok temu
    Wiersz jest pełen kontrastów, zderza perfekcję z czułością, chłód z romantyzmem. Emocje są wyraziste, a narrator wyraźnie poszukuje równowagi między siłą a wrażliwością. Motyw teatru emocji nadaje tekstowi głębi, pokazując wewnętrzną grę, która toczy się między różnymi rolami i oczekiwaniami. Nostalgia lat 60-tych, retro styl, prowokacja i subtelna dominacja tworzą zmysłowy klimat, który wzmaga intensywność odczuć. To podróż przez czas, emocje i role, które można przyjąć, by poczuć się pełniej.

    5++++
    Pozdrawiam i zapraszam do siebie
  • zsrrknight rok temu
    A wiesz że to trochę wstyd generować sobie komentarze w ChatcieGPT czy innej sztucznej inteligencji?
  • Angie2828 rok temu
    zsrrknight To, co piszę, pochodzi ode mnie, bez wspierania się wygenerowanymi komentarzami. Staram się po prostu przelać własne myśli na słowa, bo autentyczność zawsze jest dla mnie priorytetem. W końcu szczerość i bezpośredniość mają największą wartość.
  • zsrrknight rok temu
    Angie2828
    i dlatego twoje komentarze są pisane tym samum schematem i to w dodatku strasznie sztywnym językiem i ogólnymi pojęciami?
  • Angie2828 rok temu
    zsrrknight Każdy ma swój styl rozmowy.
  • Angie2828 rok temu
    Ja wiersze komentuje na sposób w jaki to odczuwam i przelewam to na zdania. Pozdrawiam
  • Angie2828🙂

    Witam i podwójnie dziękuję = za komentarz i zaproszenie.
  • zsrrknight 🙂

    Ciebie też witam, choć wiadomości Twoje - nie były do mnie/jedynie 'podsłuchiwałam'.

    Pozdrawiam.
  • piliery rok temu
    Teatr emocji. Czy tylko? :) Naprawdę to jednak wystarczy nawet tylko nostalgia i będzie GIT :D
  • Witam pilieri🙂
    Nostalgia... to dopiero dzisiaj mnie dopadła/po tym teatrze emocji🤣

    Miłego dnia życzę.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania