W Sopocie

W Sopocie, latem,

jak zawsze

horyzont tonie w błękicie.

Morze mówi o tańcu z plażą –

raz jego,

raz jej.

Dzieci jeszcze tego nie wiedzą –

życie to też taki taniec.

Ale latem, w Sopocie,

to Ty jesteś.

I nic więcej.

Czyste dobro i ciepło.

Nie przyjdzie dziś po nas

„zegarmistrz światła purpurowy”,

bo Ty jesteś plażą,

a ja morzem –

one są wieczne,

jak uczucia.

Możemy je zawsze

ze sobą zabrać.

Nawet osobno.