W tamtym domu

Komentarze (7)

• 
  Cicho_sza 16.10.2021

  Przejmująco smutny wiersz. Tak jak i życie dzieci naznaczonych DDA. Ktoś kiedyś zdecydował za nich, a ta decyzja stygmatyzuje całe ich życie.. Podobno, tak jak mówisz, trzeba czcić ojca i matkę, a po śmierci to już wogole! Na pewno? Pozdrawiam
• 
  _Natalié_ 16.10.2021

  Niesamowicie emocjonalny wiersz. Bolesne jest to, że strasznie dużo ludzi jest w podobnej sytuacji, a większość z nas ignoruje to, bądź nie jest tego świadoma. Tak naprawdę każdy z nas może otaczać się ludźmi, którzy coś takiego przeszli lub przechodzą, ale często tego nie widać na pierwszy rzut oka
• 
  Trzy Cztery 16.10.2021

  może nawlekę nową nić
  wyhaftuję napis kochaj dziecko swoje
  
  - to ładna puenta. Ładny byłby taki napis, wyhaftowany na jakiejkolwiek rzeczy - na makatce, na poszewce na poduszkę, na transparencie. Lecz masz tu także błąd logiczny.
  
  Agnes,
  
  nie nawleka się nici. Nawleka się igłę. Nawleka się np. koraliki na żyłkę, drucik, nitkę. Nawleka się igłę. Igłę NA NITKĘ. A nie nitkę na igłę. Nitkę można przewlec przez oczko, ale nie "nawlec".
  
  Przykład z nawlekaniem:
  
  Zbieramy kasztany (Władysław Broniewski)
  
  Zbieramy kasztany,
  robimy w nich dziurki,
  a wtedy je można
  nawlekać na sznurki.
  Tak robi się lejce,
  naszyjnik z korali.
  Kasztany, kasztany
  będziemy zbierali.
  
  Jak masz przedmiot z dziurką (przedziurawiony kasztan, igłę), wtedy możesz go nawlec, czy też nanizać, na nitkę, sznur, itd.
• 
  Agnes07 17.10.2021

  Trzy cztery kochana jesteś ale to ty źle myślisz igła jest nieruchoma na nią się nawleka nić anie igłę na nitkę. Kasztany są ruchome u Broniewskiego jak u mnie nić więc nawleka się kasztany na dziurki nawleka się nitkę na igle.
  Musze tez nawlec igłę. :) o cholera pogubilam się :)
• 
  Agnes07 17.10.2021

  Trzy cztery poszperalam:) masz rację dziewczynom:)
• 
  Agnes07 17.10.2021

  Hipopotam
  Jan Brzechwa
  
  Zachwycony jej powabem
  Hipopotam błagał żabę:
  
  „Zostań żoną moją, co tam,
  Jestem wprawdzie hipopotam,
  Kilogramów ważę z tysiąc,
  Ale za to mógłbym przysiąc,
  Że wzór męża znajdziesz we mnie
  I że ze mną żyć przyjemnie.
  Czuję w sobie wielki zapał,
  Będę ci motylki łapał
  
  I na grzbiecie, jak w karecie,
  Będę woził cię po świecie,
  A gdy jazda już cię znuży,
  Wrócisz znowu do kałuży.
  Krótko mówiąc - twoją wolę
  Zawsze chętnie zadowolę,
  Każdy rozkaz spełnię ściśle.
  Co ty na to?”
  
  „Właśnie myślę,
  Dobre chęci twoje cenię,
  A więc - owszem. Mam życzenie…”
  
  „Jakie, powiedz? Powiedz szybko,
  Moja żabko, moja rybko,
  I nie krępuj się zupełnie,
  Twe życzenie każde spełnię,
  Nawet całkiem niedościgłe…”
  
  „Dobrze, proszę: nawlecz igłę!”
• 
  Trzy Cztery 17.10.2021

  Agnes, cieszę się, że Broniewski i Brzechwa pomogli mi Ciebie przekonać. Jednak zmiana, którą zrobiłaś w wierszu wygląda trochę słabo (chodzi o powtórzenie):
  
  rozmiary tamtych cierpień
  widać nawet przez dziurkę w IGLE
  
  może na nowo nawlekę IGŁĘ
  wyhaftuję napis kochaj dziecko swoje.
  
  Daj to jakoś inaczej.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania