W tę szczególną kupałową noc
Po czarnej tafli jeziora, gdzie niebo odwrócone
W tę szczególną kupałową noc
płyną wianki panien uczuciami zaplecione
Każdy jest piękny, bo z serca i duszy
lecz w tę szczególną kupałową noc
mnie tylko jeden z nich poruszy
I wnet wianki nikną, a po drugiej jeziora stronie
w tę szczególną kupałową noc
zobaczę jak stoisz i wyciągasz ku mnie dłonie
I ruszę do Ciebie przez tę wodę zimną i zamarłą
w tę szczególną kupałową noc
widząc jak i Ty ruszasz do mnie przez wody taflę czarną
I gdy ze strachu o Ciebie się w miejscu zatrzymuje
w tę szczególną kupałową noc
zauważam że i Ty w miejscu na mnie wyczekujesz
I wnet zrozumiem, że sam do Ciebie nie dopłynę
bo w tę szczególną kupałową noc
środek jeziora do to do spotkania miejsce jedyne
I na środku jeziora w końcu chwytam Twoje dłonie
by w tę szczególną kupałową noc
to jezioro zamknęło nad nami swe tonie
I ten co z boku się przygląda zdziwuje się z wielca
gdyż w tę szczególną kupałową noc
okrągłe jezioro przyjmie kształt serca.
Wiersz ten dedykuję mojej... nawet pod wodą można oddychać, potrzeba tylko wziąć głęboki wdech i tonąć razem.
Komentarze (11)
5
A to prawda nasza stara słowiańska kultura jest piękna.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania