W tunelu

Za mało w nas muzyki,

aby poczuć kołysanie dźwięków.

Żyjemy chwilą niedobrych dni,

dlatego trudniej dostrzec mądrość,

zamkniętą w milczącym rytmie.

 

Przemija czas.

 

Światło poszarzało i zgubiło głębię.

Jak łatwo można stracić nadziemską

opiekę, która ożywia, ogrzewa myśli,

 

a przecież wiatr i tchnienie nie osiadły

w księdze zagubionych. Wojenny świat

znowu porośnie błękitem. Wtedy pozdrowię

wszystkie ptaki w locie. Napełnię pamięć

tym co będzie - cząstką zastygłej ziemi.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • Nuria dwa lata temu
    Ostatnia strofa przecudniej urody i wymowy.
    5!!!
  • kikimora dwa lata temu
    Nurio, dziękuję:)
  • Dekaos Dondi dwa lata temu
    Kikimora↔Podobno większość tuneli, kończy się lśnieniem. Lub przynajmniej, poświatą↔to taki skrót myślowy.
    Trza wierzyć, że czas przemija, lecz nie wszystko, co w nim. Mnie się całość podoba.
    ''Za mało w nas muzyki,
    aby poczuć kołysanie dźwięków.''→wiele mówiąc wersy:)
    Pozdrawiam:)?↔%
  • kikimora dwa lata temu
    DD - piękne dzięki za słowo. Na chwilę obecną tunel przypomina czarną pamięć. Część z nas może tylko czekać.
  • Agnes07 dwa lata temu
    O tej mądrości piekny wers dajacy wiele nadziei. W ogóle cudowny mądry wiersz. 5 :)
  • Pobóg Welebor dwa lata temu
    Wojenny świat porośnie błękitem – extra. Pozdrowię ptaki w locie – super.
    Pozdrawiam ?
  • Anonim dwa lata temu
    Bardzo dobry i ładny wiersz, choć na poezyi to ja ni chu chu.
    Szczególnie to mnie ujęło:
    "Żyjemy chwilą niedobrych dni,
    dlatego trudniej dostrzec mądrość,
    zamkniętą w milczącym rytmie."

    Pozdrośc.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania