W umyśle

W umyśle moim dojrzewało tajemne wysnucie,

Inkubacja trwała, fascynacje kolorami wzrastały,

Długo zbierałem ułamki barwnych doznań,

By nadać im poetyckie wyraziste rysy.

Oto nastał dzień, kiedy poezja w moim sercu budziła się,

Olśnienie w moim wnętrzu, harmonijne piękno smakowało,

Pieszczotą dla oczu i duszy, jak wspaniały taniec barw,

Moje emocje w radosne ekstatyczne wibrowały.

Błękitne niebo na obrazie malowane,

Przynosiło spokój, zaprowadzało w krainę marzeń,

Orawa czerwieni w płomieniach płynęła,

Ognistym podmuchem serca pobudzała.

Zieloną murawę przeciągałam wzrokiem,

Rozkwitła w moim duszy harmonijną siłą,

Poczucie równowagi i harmonii żarem się wypełniło,

Przyjemne doznanie, jak pocałunek przyjaciółki.

Brązowe pieńki drzew i złote promienie słońca,

Rozwiały w moim sercu iskrzącą się aurę,

Wnętrze rozświetlone, twórcze siły aktywowane,

Skarb mój, na zawsze w niebiosach poukrywany.

Każda barwa skrywa w sobie byt naszych emocji,

Wzory malowane na płótnach mojego wnętrza,

Poezja wyłaniająca się z długotrwałej inkubacji,

Dzieli się z światem uncją uczuć i myśli.

Zapatrzenie w świat barw, stworzeń i cudownych krajobrazów,

Olśnienie ukończone, żarliwe doznania,

Poezję w sercu noszę, zasiana w nim piękna macierz,

To efekt długotrwałej inkubacji, w moim umyśle zawarty skarb.