Wafle

Od kiedy polubiłeś ryżowe wafle nasz ulubiony pokój wygląda jak posypany śniegiem. Przez jakiś czas zdmuchiwałam okruszki ze stołu i kanapy na podłogę, zbierałam je odkurzaczem, aż w końcu przestały mi przeszkadzać. Pies nigdy nie dzielił z tobą namiętności do wafli. Ja też. Ale nie mogliśmy ci zabronić.

– Chodź, pooglądamy smażenie cebuli – mówiłeś, włączając telewizor i szukając programu o gotowaniu.

Kładłam się wtedy na kanapie z poduszką na której dwa polarne misie opowiadają sobie zimowe historie, układałam poduszkę na twoich nogach, odwracałam się tyłem do telewizora i zajmowałam się zdejmowaniem z twojej koszulki drobinek preparowanego ryżu. Zrzucałam je na podłogę. Zasmażka siekał pietruszkę, rozcierał w moździerzu suche zioła, a ja podnosiłam koszulkę na twoim brzuchu i rysowałam palcem kółka wokół pępka.

– Proszę spojrzeć! – wołał Zasmażka. – Tego to jeszcze państwo nie widzieli!

– On nas podgląda! – Śmiałeś się, a wilgotny ryż wypadał ci z ust.

– Ładny masz pępek – mówiłam i wkładałam palec do płytkiego zagłębienia.

– Coś pięknego... – wzdychał Zasmażka. – Coś pięknego...

– On nas podgląda – powtarzałeś i podciągałeś koszulkę trochę wyżej.

Okruszki wafli staczały się po gołej skórze, a ja zdejmowałam je ustami i, wiercąc się na twoich kolanach, wypluwałam na podłogę.

– Za co ty mnie tak kochasz? – pytałam układając się na plecach i wkładałam sobie twoją rękę pod bluzkę. – Może za moje nogi?

Opierałam bose stopy o ścianę, a miękkie, szerokie nogawki czekoladowych dresów zsuwały się z kostek ku kolanom.

– Może... – mruczałeś z ustami pełnymi ryżu i gładziłeś ciepłymi palcami moją chłodną skórę. Czułam, że nawet palce masz mądre. Czułam jak dotykając zastanawiały się, zatrzymywały, żeby po chwili krążyć w jednym miejscu, rozpamiętywać jakiś fragment mojego ciała.

– To dla pani, pani Małgosiu – mówił wesołym, zachęcającym głosem Zasmażka, a ja już odwracałam głowę, żeby zobaczyć jak wyciąga w moim kierunku talerz z łososiem upieczonym w sianie, kiedy słyszałam zdecydowane: „O, nie!” i widziałam jak szybko wyłączasz telewizor.

Pies, który naprawdę nie przepadał za waflami, ale lubił programy kulinarne, wstawał i okazując swoje rozczarowanie, wychodził, zostawiając nas z całym tym ryżem na pastwę losu.

Średnia ocena: 4.6  Głosów: 11

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (38)

  • Klaudia Rosołek 17.08.2021
    Bardzo realistyczna notatka. Czytając słyszałam chrupanie wafli i okruszki pod bluzką:) Podoba mi się
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    Klaudio Rosołek, dziękuję.
  • Tjeri 17.08.2021
    A ja, czytając, zadawałam sobie pytanie: "za co jak tak uwielbiam jej teksty?"
    Ech, nie będę Ci ochać i achać – powściągliwie powiem, że za poziom szczegółu, spojrzenie od drugiej strony lustra i ciepło, które aż promieniuje z Twojego pisania.
    Świetna migawka.
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    Tjeri, możliwe też, że poczułaś sympatię do tekstu, bo zobaczyłaś w nim słowa ze swojego ulubionego świata chłodu: śnieg, misie polarne, a wreszcie i samo słowo "chłód". Ja, podobnie jak i Ty, uwielbiam zimę, a moim marzeniem jest odwiedzenie kilku zimnych krain, w których oddycha się mroźnym powietrzem.
  • Wertyt 17.08.2021
    Doskonały tekst o szczęściu. Psu się tylko dziwię. (5)
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    Psy chodzą swoimi drogami:)
  • Wertyt 17.08.2021
    Trzy Cztery
    :) moje też, ale zanim pójdą, połykają wszystko, co przypomina jedzenie :)
  • JamCi 17.08.2021
    O jaaaa! Nie lubię słowa "ładne", ale tu ono nabiera wartości. Ładne w taki miły ciepły sposób.
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    Taki był plan: nie sprzątać, bałaganić. I wyszło ładnie.
  • JamCi 17.08.2021
    Trzy Cztery dokładnie.
  • Pasja 17.08.2021
    Jak kadr z filmu klatka po klatce, kuszenie Adama. Ryżowe pole i miłość kulinarna. Klimat dopełniasz kolorami i smakami. Pejzaż posypany śniegiem w czekoladowych dresach. Można połączyć pasję ze szczęściem, tylko potrzeba cierpliwości. Nie jeden by zrezygnował, ona trwała do końca czekając na łososia w sianie. Nawet pies odnalazł w czym rzecz.
    Doskonale bawisz się słowem Trzy Cztery.

    Pozdrawiam serdecznie
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    "Miłość kulinarna":) I wszystko jasne, o co chodzi, gdy on mówi: "Chodź, pooglądamy smażenie cebuli":)
  • kigja 17.08.2021
    Więc Ewa nie kusiła Adama jabłkiem, to Adam kusił Ewę i to ryżowymi waflami...
    Ludzkość pochodzi z Chin.

    Ciepło u Ciebie Trzy Cztery, tak ciepło, że aż pies nie wytrzymał i musiał czmychnąć :]
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    Haha, no, poszedł sobie.
  • Dekaos Dondi 17.08.2021
    Trzy Cztery↔Cała Ty, w tego typu opisywaniu rzeczywistości, poprószonej szczegółami.
    Nadal nie potrafię określić, na czym polega specyfika tekstów Twych.
    Jakby... ciepła prawdziwość z nutką baśni. No nie wiem:))↔Pozdrawiam:)↔%
  • pansowa 17.08.2021
    Właśnie to określiłeś w pierwszym zdaniu.
    Oczywiście niezwykle ważna jest umiejętność opisania szczegółu i prawidłowy balans pomiędzy szczegółem, a ogółem.
  • pansowa 17.08.2021
    Zdaje się, że Cię pochwaliłem 3/4 :)
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    Dekaos, dziękuję! Staram się trochę i jak to doceniasz, to się cieszę.
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    pansowa :))
  • Wrotycz 17.08.2021
    Ty też... palce masz mądre, Trzy Cztery :)
    Dziękuję za radość czytania, beztroskę, uśmiechnięte podglądactwo wobec czterech bohaterów. Tam gdzie miłość musi być zazdrość, nawet taka :)
    Wiesz, trochę metaforycznie odbieram waflowe okruchy, suchy śnieg. Poświęcasz temu elementowi przestrzeni tak wiele miejsca. Tropisz, zbierasz, wybierasz... podkreślasz, czemu? Tytuł, na pewno nie bez powodu, też ich wątek wzmacnia.
    On był wspaniały, ten pan, ale nikt, nikt nie jest bez wad. Wadą może być nawet wszechobecność w naszych myślach. Ten ktoś może być powściągliwy, ale ma osobowość, która sama z siebie jest tak atrakcyjna, że nie daje o sobie zapomnieć nawet na chwilkę.
    :)
    Super piórko, gratulacje!
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    Taki wafel ryżowy składa się z ziarenek, ale jest też bardzo kruchy, a opowiadanko miało być lekkie jak preparowany ryż. Dzięki za wizytę i refleksje, Wrotycz!
  • Wrotycz 17.08.2021
    Trzy Cztery, sorry, wybacz nadinterpretację, taka moja "uroda" z nawyku.
  • Trzy Cztery 17.08.2021
    Wrotycz, bardzo lubię takie wchodzenie w teksty.
  • Wrotycz 17.08.2021
    Uff...
  • Narrator 18.08.2021
    Obrazowo napisane, czyta się lekko, od razu odczuwa unikalny nastrój, atmosferę domowego zapiecka. Trochę mi brakuje budowy napięcia, jakiejś kulminacji, końcowego rozładowania emocji, lecz i tak znakomity tekst!
  • Trzy Cztery 18.08.2021
    Zamieściłam tę sielankę dla przeciwwagi. Poprzedni tekst, o przewracanych wichrem topolach niósł ze sobą trochę smutku. Cieszę się, że zajrzałeś, Narratorze!
  • Narrator 18.08.2021
    Trzy Cztery
    Ach, teraz rozumiem. Te dwa opowiadania to sekwencja. Po znojnej pracy usuwania skutków wichury, wafelki na podwieczorek. A my na koloniach po leżakowaniu dostawaliśmy Prince Polo, polskie wafle w czekoladzie.
  • Trzy Cztery 19.08.2021
    Prince Polo! W ósmej klasie, w nagrodę, że byłam dobra z matematyki, pracowałam w sklepiku szkolnym i sprzedawałam te batoniki koleżankom. Były najdroższe i najsmaczniejsze. W sklepiku mozna było też kupić cukierki na sztuki.
    Ładnie pachniało w środku, w tym sklepiku.
    Często nie miałam pieniędzy na słodycze i mogłam sobie tylko wąchać:)
  • Bajkopisarz 18.08.2021
    Piękna scenka. Pozornie taka zwyczajna, domowa sielska atmosfera, jakieś leniwe popołudnie. Jednak interakcje między bohaterami sugerują, ze to tylko preludium, że tak naprawdę dziać się będzie wiele, tylko my czytelnicy, tak jak ten pies, nie zostaliśmy zaproszeni. Wyłączono nam telewizor w najciekawszym momencie :)
  • Trzy Cztery 19.08.2021
    Haha, jak w dzieciństwie. Ogląda się z rodzicami film, a tu nagle rozbierana scena. Tato podchodzi do telewizora: - "A, to chyba jakieś nudy...". I - pstryk!
  • Szpilka 18.08.2021
    Mądry i dobry facet to jak Head & Shoulders, niby na wyciągnięcie ręki, ale cóż..., nie zawsze się sprawdza ?

    Bardzo sympatyczne opowiadanko i bardzo sprawnie napisane ?
  • Trzy Cztery 19.08.2021
    To prawda, że można się zawieść. Lecz chyba najgorszym doradcą jest nieufność.
    Dzięki za spojrzenie, Szpilko!
  • Grain 19.08.2021
    z tym ryżem na pastwę szczęścia - wolę tak czytać i wtedy opowiadanie jeszcze bardziej może się nie kończyć.
  • Trzy Cztery 19.08.2021
    Los może być łaskawy i niełaskawy. Określenie "na pastwę losu" zazwyczaj dotyczy historii, które kończą się źle. Chciałam wrażenia przewrotności. Twoje zestawienie słów - pastwa i szczęście - jest fajne, efektowne, nowe, ale nie chciałabym tam dopisać słowa konkretnego, chciałam tylko, żeby jego duch powiewał tam, niejako subtelnie.
  • Grain 19.08.2021
    Tm,, gdzie na rozum mędrca pewności brak".
  • Trzy Cztery 19.08.2021
    Pewność i niepewność. Napisałam kiedyś o nich wiersz. Zaczynał się tak:

    pewność i niepewność to siostry
    które piszą do siebie listy.
  • Piecuszek 25.08.2021
    Świetny, miłosny i erotyczny tekst z waflami w tle?
    PS
    Też lubię ryżowe wafle i kukurydziane. ?
  • Trzy Cztery 25.08.2021
    Miło wiedzieć ?
    Dziękuję za wizyty i komentarze.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania