Wakacyjna przygoda czesc 7

Gdy zjadlam,a wszycy sie rozeszli czulam sie o wiele lepiej. Mileny nadal nie bylo. Postanowilam ze pojde ja poszukac.Postanowilam sprawdzic w namiocie u Paula.Gdy zblizylam sie uslyszalam glos Mileny.

-I co masz zamiar z tym zrobic?-zapytala.

-Nie wiem,dlatego mialem nadzieje, ze ty mi pomozesz.-powidzial Paul troche wkurzony.

Ciekawe o czym rozmawiaja? Troche glupio stac i podsuchiwac.

-Niby jak? Zapierdolic jej? Czy powiedziec grzecznie aby sie odpierdolila.

-Nie wiem. Ta zdzira nie daje mi spokoju.

-Dobra, pogadam z nia, ale jak nie poskutkuje to zapierdole jej,okey?-powiedziala powaznie Milena.

-A co tam u Karoliny?-zapytal Paul.

-Sam srawdz. Wiesz,ze ona nadal ma twoja bluze? A i trzyma ja pod poduszka.-powiedziala i zasmiala sie.

Cholera musze ja z tamtad wyciagnac. To znaczy bluze nie Milene.

-Ona pewnie nie chce mnie widziec.-powiedzial smutnym glosem. Troche sie zdziwilam. Ciekawa jestem z czego on to wywnioskowal.

-Tak? To dlaczego zawsze przez sen wymawia twoje imie?

CO?! Ja gadam przez sen?! Zdziwilam sie. Ale nawet jesli to po co ona mu to gada?!

-Wiesz co? Mysle,ze pomiedzy wami cos sie wydarzylo wtedy w tym lesie gdy dales jej bluze, a ty nie chcesz mi nic powiedziec.-powiedziala Milena.

-No co ty?Przesadzasz. Wiesz, ze chyba musze z nia porozmawiac.

-Zdaloby sie.Dobra ja juz ide.

Jak Milena powiedziala,ze wychodzi musze spadac z tad. Mialam ochote sie do niego przytulic, ale nie mam zamiaru klocic sie z lalunia.