Walkiria jest Pośród Nas

Hej, coś ci opowiem, ale to będzie zupełnie coś innego, co wcześniej chciałem pisać.

Otóż, historia zaczyna się tak.

W Lonely - Samotnym Mieście, bądź też zwany inaczej Wyspą Zbirów lub też Ponurym Lądem. Mieszka sobie pewna młoda 16-letnia dziewczyna o piwnych oczach, miodowych włosach związane zazwyczaj brązowo-złotą kokardą w kucyk i ma nietypowe, a za to niezwykłe imię, Andromeda. Chociaż znajomi wołają na nią Givera, z tego względu iż jest posiadaczką mechanicznej protezy prawej ręki, co w niej takiego nadzwyczajnego, przecież to zwykła proteza, która pomaga jej poradzić sobie jakoś w życiu. No właśnie! Andromeda jest tą osobą, która ma smykałkę do tworzenia przeróżnych wynalazków tworząc coś, z niczego co wydaje się nie pasować do siebie kompletnie, a ta dziewczyna potrafi zrobić cuda. Co prawda korzysta tylko z lewej ręki, z nóg i wspomaga sobie czasem ustami, żeby coś przytrzymać np.: śrubokręt, ołówek, a nawet żeby coś sobie zawiązać lub zapiąć. Czasem pomaga jej też przyjaciółka, która jest jej impem, Shadya (czyt. Szadja) przypomina humanoidalnego nietoperza w połączeniu z kotem, ma granatowe futerko, długie szpiczaste uszy, grzywkę opadającą na lewe oko, jej duże oczy są szafirowe, posiada diabelskie skrzydła i długi ogon z hakiem na końcu. Nosi również ubrania, niczym jak dla małego dziecka. Jej ubiór zazwyczaj przypomina styl emo i przede wszystkim jest czarny, czasem też w połączeniu z niebieskim i trochę srebrnym, bo tylko taki akceptuje i czuje się w nich pewniej.

Wracając do protezy Andy... udoskonaliła ją do tego stopnia, że może przetransformować swoją rękę w 3 rzeczy: szeroki krótki miecz, wiertło stożkowe oraz miotacz energii. Fajowe, co nie? Tylko pytanie się nasuwa. Po co jej to? Czy w Lonely jest aż tak niebezpiecznie, że zamiast miksera i odkurzacza, zainstalowała sobie wiertło do przebijania się przez budynki? Lonelijczycy zawsze są w coś uzbrojeni, tym bardziej że w mieście grasuje szaleniec w stroju demonicznego stalowego samuraja który napada na ludzi i aurańczyków (fantastyczne istoty) próbując ich okraść, a jak nie znajdzie tego czego szuka, morduje ich bez skrupułów lub okalecza tego, kto chce jeszcze żyć. To właśnie stało się z Andą, gdy miała jeszcze swoją prawdziwą prawą rękę. Ale o tym opowiem później... Do następnego razu.

Średnia ocena: 0.0  Głosów: 0

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • Pan Buczybór 10.10.2021
    aż mnie głowa rozbolała. Dysonans między względną poprawnością tego tekstu, a tym jak mało on ma wspólnego z jakąkolwiek formą prozaiczną sprawia, że aż nie wiem, co napisać. Bo co to właściwie jest? Najprędzej bym to nazwał jakimś zarysem, potokiem myśli, jakimś takim dziwnym zapisem opowiadania komuś swojego pomysłu. Nie wiem, może jest w tym jakaś metoda, ale mnie takie pisanie zupełnie nie przekonuje.
  • Spoko, szanuję twoje zdanie. Nie ukrywam że specjalnie tak napisałem, bo chciałem poznać krytykę ludzi "co o tym myślą". A kto nic nie robi, ten nie popełnia błędów i nie uczy się, aby coś mogło wyglądać lepiej. Albo postarać się żeby można było coś poczytać. Dziękuję za ten komentarz.
  • AgaS 10.10.2021
    Ten fragment tekstu zapowiada historię, która dopiero rodzi Ci się w głowie, zgadłam? Jeśli tak, odradzam pisanie na żywca, bo polegniesz. Już teraz panuje tu chaos. Jeśli jesteś zwolennikiem pisania bez planu, ustal chociaż zakończenie, które będzie wyznacznikiem rozwoju opowiadania. Zdecyduj się na gatunek i typ narracji. I pamiętaj, że pierwsze zdania mają za zadanie złapać czytelnika i przytrzymać jego uwagę, mają sprawić, by chciało się czytać dalej.
  • Hejka, powiem szczerze że, od dłuższego czasu miałem już stworzoną historię i chciałem ją jakoś przedstawić. To prawda, wygląda pewnie masakrycznie, tak na szybko, na kolanie pisane. Specjalnie tak napisałem, żeby właśnie poznać krytykę ludzi którzy się znają na pisaniu, a ja w końcu się dowiaduję czego nie robić. Zaś gatunek chcę żeby miał klimat superbohaterski, ale taki przygodowy i surowy. W sensie dać temu realizmu. A co do narracji to muszę jeszcze się zdecydować czy to ma być od strony bohaterów, że się w nich wcielamy, bądź też może jakoś inaczej... Dziękuję za ten komentarz. Przyda mi się.
  • AgaS 10.10.2021
    JakarZeSwiataAury, zacznijmy od tego, że z mojej strony nie chodzi o krytykowanie, a jedynie o doradzenie. Z tego, co zauważyłam jest tu kilka osób znających się na rzeczy, ale ciężko (szczególnie nowym użytkownikom) pozyskać ich komentarze. Musisz nauczyć się wybierać te, z których coś wyniesiesz, bo większość to dyskusje nie na temat. Pisanie wymaga ogromnej pracy nad sobą i warsztatem. I nie ma zmiłuj, jeśli myślisz o tym poważnie. Każda wymiana zdań o napisanym tekście popycha Cię do przodu i tylko to się liczy. Każdy tekst musi przeleżeć przed publikacją - to żelazna zasada. Wracając do niego po tygodniu, dwóch dokonasz odpowiednich poprawek.
  • AgaS zgadzam się z tym. Pisarstwo to taka praca rzemieślnicza, trudna, cierpliwa, nad każdym szczegółem trzeba przepracować, żeby później miało to efekt. Ręce i nogi.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania