Warszawianka Roku

U nas na wsi w chlewiku hodowaliśmy świnki na rąbankę, różnie bywało.

Te dla siebie na Wielkanoc, Boże Narodzenie nie mogły mieć 120 kg wagi, bo powyżej tej wagi półtusze mają za dużo słoniny i mięso jest mniej delikatne.

Wszystkie były drutowane, to znaczy od prosięcia miały przeciągnięty przez ryj drut, który powodował ból przy atawistycznym ryciu w ściółce.

Ale zawsze się trafiała jedna nadpobudliwa sztuka, która potrafiła nadwerężyć konstrukcję kojca a nawet ją rozwalić.

Mama nazywała takie zwierzę Warszawianką.

Piszę o tym, bo zgłaszam kandydaturę Irci do tytułu Warszawianki Roku.

Tak jej dopomóż buk.