Wędrówka duszy

Zagubiona w swej nicości,

Szukam sensu samotności.

Wewnątrz mej kochanej duszy,

Ściana złudzeń gdzieś się kruszy.

W moich oczach strach i otchłań,

W moim sercu moco kocham

Każdy dzień i noc i chwilę,

Każdą kroplę wody, idę...

A ma droga przeznaczeniem,

Biegiem trudem i cierpieniem,

Lecz jej sens to ma nagroda,

Mądrość, wdzięczność i swoboda,

Zrozumienia i wznoszenia

Duszy mojej uzdrowienia.