Wenecka baśń II

Zygmunt Jan Prusiński

WENECKA BAŚŃ II

Odrywam cię od rzeczywistości

by zbliżyć się do twego ciała

kiedy w nagich taktach

wzbogacałem te chwile w miłości.

Byłaś nocną różą -

mogłem w tobie płynąć żaglami -

pieściłem czułe fragmenty

w zatoce ud.

To był szczyt otwarcia przestrzeni

zamoczyłem usta w twym łonie

a mój Wojownik jakby wszedł

do ogrodu - zaspokoić różę...

1.11.2014 Kluczewo - Stargard

Sobota 4:17