Where the World breathes slow

Srebrna kula obserwuje swe odbicie w tafli wodnej

Lustereczko, powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy w świecie?

Półnagie niebo okrywa tylko różowoszary puch

Wijący się niczym kłębek w ekscentryczne kształty

Zieleń drzew emanuje harmonią i spokojem

To nie powstańczy Birnam wojujący o sprawiedliwość

Nawet trzcina zmieniła się w słup soli

Podzieliła smutny los lotowej żony

Optymistyczna jaskółka wznosi się do chmur

Obwieszczając słoneczne wieści wraz z nadejściem jutrzenki

Porywczy wiatr uspokoił emocje po nieprzespanych nocach

W arkadyjskim nastroju szepcze o miejscu

Where the World breathes slow

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • Tina12 16.08.2016
    Piękny wiersz.
    5
  • Alexa 16.08.2016
    Dziękuję pięknie :)
  • Alicja 18.08.2016
    I ode mnie 5 :)
  • Alexa 18.08.2016
    Dziękuję Alicjo ;)
  • Rasia 05.09.2016
    "Podzieliła smutny los Lotowej żony" - tutaj jednak "Lotowej" napisałabym z małej litery, bo przymiotniki pochodzące od rzeczownika traktujemy tak jak Polska --> polski. No chyba że chciałaś to jakoś bardziej zaakcentować, to już Twoja wola.
    Sam wiersz taki przyrodniczy powiedziałabym tym razem. Tutaj znowu ujrzałam ten dziecięcy akcent, który tak bardzo w moich oczach stanowił anty-tło, kiedy opisywałaś Birnam itd. (swoją drogą niesamowicie ciekawe odwołanie), a znalazłam go w pierwszym wersie i tej srebrnej kuli, to wydało mi się jakieś takie urocze, sama nie wiem czemu. Tak jakby księżyc stał się bardziej ludzki i też chciał podziwiać swoje wdzięki jak taki kociak patrzący z zafascynowaniem na swoje lustrzane odbicie. Zostawiam 5 :)
  • Alexa 23.09.2016
    Dziękuję ślicznie! Bardzo cieszą mnie twoje komentarze :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania