Whisky.👤( pastisz bluesa " brązowej torby)

Idę droga.

W ręku torbe mam.

Gadam z nią, bo

w srodku whisky

mam schowaną.

Co rusz tam ręke pcham,

by łyknać sobie.

Ona jak ta żona utyskuje,

aleś cham, ciągle mało i mało masz.

Więc tlumaczę , że chłop zawsze

ma ochotę, whisky potem żona.

To kolejność ustalona.

Gdy przychodzi czas na bluesa,

łyczek czyni cuda.

Niczym Amazonka mnie dosiada,

ledwie daję radę, po co

młódke brałem, teraz wstydu

się najadam.

Podsuwam jej butelkę,

patrzy na mnie koso,

spręż się jeszcze,

Ty niecnoto! 👤