Wieczny powrót

Kiedy chmury dotykają ziemi, chłodne,

niebieskie światło nabiera mocy granitu.

Znika pragnienie, które dawało siłę

dla dwojga. Zgasił je zimny podmuch.

 

Umilkły ptaki, zadrżały drzewa.

 

Unosisz oczy znad książki. Już wiesz,

że kilka ciepłych kropli potrafi ocalić

świat. Nawet, jeśli lecisz na oślep

i powtarzasz lot - nie żądasz za wiele.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (8)

  • Jakoś tak pozytywnie, ów wiersz przemawia do mnie.
  • kikimora 13.10.2021
    Dziękuję:)
  • Nuria 13.10.2021
    Kiedy maleje siła działając w parze, kiedy chłód ogarnia nie tylko serce, a śmierć zamalowuje wszystko granitową ciężkością, jakoś tak trudno żyć.
    Przyjemność czytania, moja.
    5!
  • kikimora 13.10.2021
    Właśnie tak, najtrudniej zachować nadzieję.
  • befana_di_campi 13.10.2021
    Słodko i melancholijnie :)
  • kikimora 13.10.2021
    Dziękuję za melancholię. Pozdrawiam :)
  • Dekaos Dondi 13.10.2021
    Kikimora↔Całość, lecz szczególnie... ostatnia strofa. Jakby końcowy fragment rockowej piosenki, ale subtelnej jednak w swoim zamyśleniu, innym danym:)
    Pozdrawiam:)↔%
  • kikimora 13.10.2021
    Dzięki Twoim komentarzom, nasze wiersze nie giną - dziękuję:)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania