Wiersz pisany przy Adamie Mickiewiczu

Zygmunt Jan Prusiński

WIERSZ PISANY PRZY ADAMIE MICKIEWICZU !

Ewie Kolasińskiej - Bednarz

Motto: Zerwę wszystkie sukienki -

nagość nieba i twego ciała

rozkocham do nieprzytomności!

Przyszedł dzisiaj do mnie Adam,

usiedliśmy w ogrodzie

a rozmowa była o tobie.

Pytał się poeta jaka jesteś,

odpowiedziałem: dobra kobieta,

wrażliwa i uczuciowa.

Pod jarzębiną czerwoną

czerwień zaświeciła nam w oczy.

Mickiewicz zadeklamował swój wiersz

„Na Alpach w Splügen” -

zapamiętałem strofę:

„I postać twoją widzieć lękam się...”

- Czyżbym i ja miał się ciebie bać Ewo?

Nie! Będę jeszcze bardziej rycerski,

a niech Mickiewicz nam zazdrości...

Jak w pocałunkach usta się iskrzą!