Wiersze które tworzę...

Zygmunt Jan Prusiński, Ustka

WIERSZE KTÓRE TWORZĘ...

Jeśli to dar to nie dziękuję

jeśli ktoś z przodków był poetą

to też mu nie dziękuję,

wystarczająco poznałem trud

powstawania wierszy -

opisywać codzienność nie jest łatwo.

Kojarzę leśną ścieżkę

cnotliwość jak kwiaty lnu błękitom sprzyjają,

nie widzę człowieka.

Ale to ścieżka ma przyjaciół po dwu

stronach drzew -

i to są tendencje dla mnie bliższe

od mijających ludzi na betonowych

chodnikach.

Jedyny powód to ty Panno M.

kontynuuję ten różowy zapis by się

zmieścić w wierszu,

złożyć hołd przyrodzie w stylu pocieszenia

za miłość w której rozpalam instynkt odnowy

w boskiej obsadzie ról -

jakby ów intymny świat był ważniejszy

od spowiedzi.

Bądź jaśniejsza -

odbieraj słowa rzeczywiste z uczuć drzew

i z tej ścieżki po której idę do ciebie.