wiosna (powoli robię spam)

tamtego popołudnia wiosna nie nadeszła.

chłodne podmuchy wiatru syciły fioletowe twarze,

a szczątki znaczeń ociągały się, jak ciało złożone

w mogile. i ten rozkład cyfr zastępujący zdania, w których

tylko krzyk i iskry wzlatujące pod niebo. nagi tors

twojego pomnika, wystawiony na próbę czasu.

oraz sen

zimą wypłynę w podróż dookoła róży

aż z grobu wysypie się sól i zegary

jest cudzym snem

człowiek śpiący w doborowym towarzystwie.

człowiek śpiący w zwolnionym tempie. sen powinno zabierać się

ze sobą w każdą podróż, wtedy pamiątkowe zdjęcia

oglądałoby się z wypiekami. i buty.

koniecznie z zapasem kroków.

tamtego popołudnia wiosny nie było