wir

ciemność zabiera nas z nas

zanurzeni w przestrzeni szukamy

miejsca dla miejsca na nowy ład

gdzie każdy jest każdym

samotnie spod sztancy

pod murem siedzi cisza

zbyt cierpka dla ust

jak pętla na szyi mnicha

modlitwa z cudzych słów

tyle samo warta co popiół

z jutrzejszego pogorzeliska

ból jest słodki jedyny przejaw życia

nie krzycz gdy wyrywają paznokcie

gołymi palcami można skręcać karki

spust podda się łagodnie

cisza z hukiem wbije się w mózg oprawcy

drobina po drobinie opada noc

ustępują maleńkie płatki czerni

serce słońca budzi lód

bieguny zbliżają się do siebie

ktoś utonie ktoś popłynie

znowu i znowu do ciemności

https://www.youtube.com/watch?v=d3CGQdQT24Y