włóczę się za tobą po papierze

zanurzam pióro

błękit atramentu

gdyby przemówił kałamarz

podpowiedziałby

wiele o nas

układam w zdania

na papierze szkicuję wiersz

słowa płynące ze stukotem

serca basem z drżeniem rąk

wiesz ty wiem ja

rozdzieleni jak kartka

w kratkę z zeszytu fiz-mat

jak pocztówka przedarta

nad Bałtykiem

zgubiłem klucz

zamknięte drzwi

nie odlecę z progu

włóczęgą po mieście

rozpoznaję siebie

tak mi brak

ostatni taniec ostatnia noc

jesienny powiew liści szum

zapach ust smak spotkań

twoje włosy na kanapie

wciągam nosem szloch

spocznę schowam

w kieszeni dłonie z losem

kilka listów spakowane

w zżółkłe koperty

wyblakły atrament

z czasem zamazany

doborem kleju z reklamy

żeby przemówił kałamarz

zanurzam pióro