wracając z

dziś wędrowaliśmy pustymi ścieżkami

las tłumaczył na swój język nasze słowa

wiatr przeganiał zbędne metafory

na wymęczonym niebie surowe chmury

zakryły świeżo namalowane słońce

potem powstał wieczór w kolorze herbaty

mrugamy do siebie przez napełnione szklanki