Wrócić do domu

Dziewczyna stała przerażona tym, na co patrzyła. Rozciągający się obraz z widokiem na ten cały syf, wywoływał w niej obrzydzenie. Myśli, które krążyły po jej głowie były rozbiegane. Zastanawiała się, co powinna zrobić w takiej sytuacji. Wszystko, co znała było gdzieś daleko, a ona nie wiedziała jak tam dotrzeć.

— Pomożesz mi? — zapytała stojącego obok niej mężczyzny.

Facet popatrzył na nią ze zdumieniem w oczach, po czym sam spojrzał w ekran monitora.

— Przykro mi, ale nie wiem jak — odpowiedział ze smutkiem w oczach.

— A więc sama znajdę drogę do domu — Odwróciła się i pewnym krokiem ruszyła przed siebie, chociaż sama nie wiedziała dokąd ma iść.

Wychodząc, chwyciła swoją zieloną kurtę, którą dostała zanim się tutaj znalazła i szybkim krokiem wyszła na zewnątrz, trzaskając drzwiami. Nie potrafiła odnaleźć się w sytuacji i w świecie, w jakim się znalazła.

Wszystko co znała do tej pory, wszystko do czego była przywiązana, co ją otaczało, zniknęło jak nieważne wspomnienie. Została sama, bez nikogo znajomego, nie wiedząc nawet jak się tutaj znalazła i, co ważniejsze, jak wrócić do siebie. Nie chciała tam być teraz, a co bardziej, spędzić tam życia.

Miała tylko jeden cel: wrócić do domu, pomimo wszystko.