Wsiadam.

Instrukcja: dwa zakończenia (wybrać jedno, o drugim gorzko zapomnieć)

zapraszam na przejazd.

Wsiadam

Truchle spojrzenia wertują mą czasze

Przedzierają się przed front i biegną na poddasze

Truchli ludzie tworzą myśl, że sam jestem trupem

Jak ręką odjął ich wzrok, gdy ruszam paluchem

Ale to pozór, wampiry nigdy nie zasypiają w mroku

Ja stoicko tonuje się w lekkim rozkroku

Trumna zwolniona na kolejnym punkcie odniesienia

Na odchodne wszyscy mądrzy, mają coś do powiedzenia

Pusta przestrzeń? ha tutto passa

Kolejny trup na miejsce ręce zakasa

Tssssst - nowa egzotyczna dostawa

Można być rzecz, ta sama koścista sprawa

Wehikuł czasu pędzi w absolutnym bezdechu

Trcuhle spojrzenia narastają, jak w echu

Całe te stado wilków niezliczonych sprawia, że czuję się bezwartościowy

Całe te stado wilków niezłomnych sprawia, że w końcu jestem natchniony

Jak schizofrenik, słyszę szmery, świsty, śmiechy

Czuję na sobie ocenę, komentarz, wzrok zza gazety

Cała ta dramatyczna scena, Ja i trupów stado

Jak rytuał przywołuje pędzące myśli kawalkado

Ulotność, przemijalność i zmiana trumny pokazuje

Jak Świat każdego z nas praktycznie nie ujmuje

Każdy trup, wampir i wilk, nieskończonie liczni

Ci dopiero najnowsi i ci starzy, antyczni

wszyscy inni ,wszyscy mędrcy winni

Nie znaczą nic, wyjątkowi nie byli

Utinam falsus vates sim - obym był fałszywym prorokiem

Mam wielką nadzieję, kończe z mym lekkim rozkrokiem

Nie chce być już prawdziwym filozofem

Chce zatłuc trupów życiowym kilofem

EPILOG.

Pierwsze zakończenie:

Jednak kolejka szturmu dociera do mej persony

Punkt odniesienia zabiera liczne fasony

Ab ovo usque ad mala

- od jaj do jabłek

Charona zlała mnie fala

Ma truma odniosła upadek

Drugie zakończenie:

I w końcu wiem, że nadejdzie moja konszliwa pora

Gdzie zostanę wyciągnięty przez skrzydła amora

Czeka mnie bliskie spotkanie z demonem Charonem

Mój rydwan postawi mnie przed Hadesa tronem

Bydgoszcz, autobus linii 52, kwiecień 2024

o.nb.