Druga zasada - należy sprawdzić historyczną formę danego słowa w języku, aby wykluczyć podobieństwa wynikające z zapożyczeń. Na tym wykładają się turbosłowianie porównujący słowa języka polskiego ze słowami innych języków aby z tego wywodzić etymologie.
Wedle podziałów językowych, baskijski jest językiem ergatywnym. Turecki nie, natomiast cechę tę ma wiele języków kazachskich, tybetański i języki indian. Z drugiej strony baskijski zawiera pewne specyficzne przypadki, które nie występują w językach tureckich a pojawiają się na przykład w urgofińskich (inessivus, prolativus) czy pojawiające się w językach słowiańskich.
Dziękuję za zainteresowanie :) Ale my rozmawiamy o dwóch językach, których DOMNIEMANE przeze mnie wspólne pochodzenie można określić ostrożnie na 5000 - 11000 lat temu. Teraz co do różnic gramatycznych. Jak Pan wspomniał baskijski ma pewne przypadki, których nie ma w tureckim. Analogia z językami germańskimi - język angielski i niemiecki pochodzą od wspólnego przodka językowego. We współczesnym angielskim zanikło większość przypadków, które nadal są w niemieckim, co nie znaczy, że angielski i niemiecki nie pochodzą ze wspólnego języka ( pomijam wpływ starofrancuskiego na "middle english").
Co do ugrofińskich, to też ciekawa sprawa.
Po fińsku ihmisen - po turecku insan.
po północnym saami - sakka - po turecku - çok - po węgiersku - nagyon, ale dużo po więgiersku to sok ( czytaj szok ) , po baskijsku asko;
po turecku ne - po japońsku nani.
dom - po turecku - ev, po japońsku ie - po baskijsku etxea ( czytaj eczea), po sumeryjsku é.
rana - po turecku yara lub zara (uszkodzenie) - po baskijsku zauria
Teraz liczebniki
iki to po turecku dwa, w baskijskim bi. Ale po baskijsku biki to bliźniak.
bir po turecku jeden, po baskijsku bat.
beş po turecku pięć, po baskijsku bost
trzy i cztery nie są podobne.
Dobry po turecku - iyi , po japońsku yoi, po węgiersku jo, po baskijsku on/ona ( czy to zapożyczenie od francuskiego bon???).
W wielu przypadkach języków aglutynacyjnych mamy bardzo późne świadectwa pisane ( oprócz sumeryjskiego).
Komentarze (2)
Wedle podziałów językowych, baskijski jest językiem ergatywnym. Turecki nie, natomiast cechę tę ma wiele języków kazachskich, tybetański i języki indian. Z drugiej strony baskijski zawiera pewne specyficzne przypadki, które nie występują w językach tureckich a pojawiają się na przykład w urgofińskich (inessivus, prolativus) czy pojawiające się w językach słowiańskich.
Co do ugrofińskich, to też ciekawa sprawa.
Po fińsku ihmisen - po turecku insan.
po północnym saami - sakka - po turecku - çok - po węgiersku - nagyon, ale dużo po więgiersku to sok ( czytaj szok ) , po baskijsku asko;
po turecku ne - po japońsku nani.
dom - po turecku - ev, po japońsku ie - po baskijsku etxea ( czytaj eczea), po sumeryjsku é.
rana - po turecku yara lub zara (uszkodzenie) - po baskijsku zauria
Teraz liczebniki
iki to po turecku dwa, w baskijskim bi. Ale po baskijsku biki to bliźniak.
bir po turecku jeden, po baskijsku bat.
beş po turecku pięć, po baskijsku bost
trzy i cztery nie są podobne.
Dobry po turecku - iyi , po japońsku yoi, po węgiersku jo, po baskijsku on/ona ( czy to zapożyczenie od francuskiego bon???).
W wielu przypadkach języków aglutynacyjnych mamy bardzo późne świadectwa pisane ( oprócz sumeryjskiego).
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania