wspomnienia

dziadkowie podarowali mi radio, abym mógł słuchać mojej płyty

wyjąłem je z torebki i stanąłem jak wryty,

jest zupełnie takie jak oni,

eleganckie, stare, ale w dobrej kondycji,

pomyślałem, że to początek nowej tradycji.

naciskam włącznik i zalewa mnie fala spokoju,

radio przez chwilę trzeszczy, coś w środku skrzypi i klika

po chwili jednak rumor ten zanika,

melodia się rozpoczyna, a mnie już nie ma w pokoju.

Wybiła 8:00, zapraszamy na zbiór wiadomości ze świata

jedziemy samochodem do Naszego domu poza miastem,

są wakacje, a wokół pachnie świeżym ciastem,

z głośników leci „Pan Twardowski”, w tle coś przygrywa

a my śmiejemy się, bo „Ta karczma Rzym się nazywa”

kolejny raz na pierwszym miejscu listy przebojów

stoję przy blacie i biorę kubek do ręki,

z radia sączą się ostatnie dźwięki

nie pamiętam już jaka to była piosenka

może to śpiewał pan, a może panienka

siadamy do stołu i zaczynamy Naszą grę

mijają godziny, ale nie poddajemy się

to oni mnie nauczyli jak nazywać wszystkie kolory

a ja, tak samo jak lata temu, nadal kocham te wieczory

dzień będzie słoneczny, a temperatura nie spadnie poniżej 15 stopni

wita nas drewniana brama i silny zapach sosen,

kolejny raz tu jesteśmy, kolejna z pięknych wiosen,

To nasze miejsce, nasz park i nasza zagroda

i żarty dziadka, których taka długa broda

zbliża się 20:00 pora na fakty sportowe

minęło wiele lat i wiele się zmieniło,

Twardowskiemu na księżycu już całkiem się znudziło,

Nasze gry stały się rzadsze, Nasz park już przekwita

a nasza brama, no cóż, już nas nie wita

I mimo że czasami jest mi trochę przykro,

to wiem że to wszystko wcale Nam nie znikło,

zwyczajnie z biegiem czasu to co Nasze się zmieniło,

ale najważniejsze, że tam jest i zawsze było

żegnam się z Państwem i zapraszam na jutrzejszy program

jestem znów w pokoju i patrzę przed siebie.

gdzie byłem, nie wiem?

ale przez te wspomnienia ucieszony bardzo,

wstałem, odłożyłem długopis i wyłączyłem radio