Wszechświat

Czytałem kiedyś książkę R. Penrose’a „Cykle czasu”. W skrócie, dotyczy teorii cyklicznego

wszechświata, który miałby rodzić się i umierać cyklicznie. Takie metawersum, zbiór

wszechświatów w różnych eonach, istniałby nieskończenie w czasie. Jest to poparte analizami

obserwacji Kosmicznego Promieniowania Tła (Cosmic Microwave Background radiation,

CMB). W tych mikrofalowych mapach, np. z misji Planck, wyróżnia się charakterystyczne

okręgi, które interpretuje się jako pozostałości np. zderzeń czarnych dziur, w poprzednich

eonach życia metawersum. Związane jest to z rozprzestrzeniającymi falami grawitacyjnymi.

Ks. profesor Michał Heller zinterpretował kosmologię św. Tomasza jako stworzenie

Wszechświata przez Boga, ale po za czasem, po za fizycznym światem. Taki wszechświat

istnieje nieskończenie w czasie, ale został stworzony. Nie można powiedzieć jednak, że

„kiedyś”.

Prof. P. Steinhardt z Uniwersytetu Princeton na początku maja 2022 roku opublikował pracę,

w której na podstawie obserwacji udowadnia, że za około 65 milionów lat Wszechświat

przestanie się rozszerzać a za 100 mln lat - zacznie się kurczyć. Jest to zawiązane z Ciemną

Energią, która wg obecnych teorii jest odpowiedzialna za (przyspieszające) rozszerzanie

Wszechświata. Zmienia się jednak natura Ciemnej Energii i jej właściwości odpychania

materii będą zdominowane przez grawitacyjne działanie Ciemnej Materii. W tym samym

miesiącu, co opublikowana była praca profesora Steinhardt’a, pojawiła się teza, że grawitony

są Ciemną Materią. Dotychczas nie odkryto na Ziemi czy w kosmosie tych bozonów, które są

odpowiedzialne za oddziaływanie grawitacyjne (nośniki).

Zwiększając czułość detektorów fal grawitacyjnych będzie można zaobserwować poświatę

wczesnego Wszechświata na wzór promieniowania elektromagnetycznego, czyli CMB.

Skoro obserwuje się okręgi Penrose’a w dziedzinie fal elektromagnetycznych, powinno się

obserwować takie pozostałości poprzednich eonów na falach grawitacyjnych.