Wszechświat otwiera swe łodzie

Wszechświat otwiera swe łodzie,

W głębiach lustra odbicie ich blaskiem,

Przybyszem wśród cichej wody,

Rozkwita lotos nieśmiertelności.

Między błękitem nieba i ziemi,

Ukorzenia się sekretów tajemnica,

Wznosząc swe płatki ku gwiazdom,

Lotos wdzięk i piękno tchnie w ciszę.

Jego płatki o złocistym zabarwieniu,

Są jak promyki słońca na rozstajach,

Błogosławione ze świętej ciszy,

Kwiat, który tonie w czasowej przemijalności.

Jego liście pływają na falach wiatru,

Unosząc się na łagodnym powietrzu,

Podziwiane przez kolory tęczy,

Lotos wie, że jest posłańcem raju.

Przychodzi nocą, bogactwo wypatrując,

Wielobarwne perełki ukryte w ciemności,

Choć nieznane światu migoczą światłem,

Lotos niebiańskim dźwiękiem je wciąż otula.

Zapach lotosu unosi się wysoko,

Przyciągając tęsknotą wróżki i elfy,

Kwiat, co w wodzie umyka od zgiełku,

Rozkwita delikatnie, nie dbając o siebie.

Wśród tajemnicy krajobrazu wodnego,

Króluje lotos w swej boskiej harmonii,

Jako symbol czystości i doskonałości,

Nam daje nadzieję i wiarę w życie.

O, rozkwitający kwiecie lotosu,

Twoja piękność wzbudza zachwyt w sercu,

Zawsze będziesz kwitnąć na tym tle,

Wśród krainy, gdzie dobro i miłość są wieczne.