Wszystek umrę

Exegi monumentum,

chociaż posąg mój upada.

Piaskiem osypany,

zmyty wodą już w dwóch śladach.

Na nic ody, pieśni, fraszki-

Koheletem marność skona.

Piórem weny łaski;

serca przebita korona.

Śmierć poety w słowach,

których nikt nigdy nie powie.

Pogrążeni w zmowie.

Jakby tej samej żałobie.