" Wszystko a jednak nic"

W bogactwie biedota klienta

Przepych i dobrobyt

Wewnątrz samotności skowyt

Za oknem słychać stukot kopyt

To czas nieubłagany

Raz otwierający dawno zamknięte drzwi

Raz niosący promienie nadziei

Gdy spoglądamy na blask jutrzenki Spoczywający w kniei

Pełne pustki otoczenie

Nawet gdy stoisz w tłumie

Wewnątrz myślisz o schłodzonym Rumie

Mimo ze z trucizną

Co dzień walczysz żmudnie

A byc normalnym w rzeczywistości

jest co raz trudniej

Rozmawiając z nicością

Dnia każdego

Słowa trafiające w próżnie

Sensu w tym nikt nie uszczknie

Gdyż nic nie wynika z żadnego

Bo coz możesz wskórać

Jeśli nic nie trafia

Do rozmówcy Twego