Wuc

(przeglądałem zapiski sprzed kilku lat... i znalazłem wierszyk. Wygląda, że ciągle aktualny)

Wuc już nowe buty ma,

Wuc o spodnie w kancik dba.

Wuc jest męski, Wuc jest boski.

Wuc nam spędza wszelkie troski.

Cóż tam Kaźmirz Trzeci jakiś,

niby wielki, a nijaki…

Dawno zjadły go robaki.

Gdy Wuc rządzi, Wolska cała

przez dziesiątki lat bez mała

będzie ciągle rozkwitała.

Dzisiaj Unia nam marudzi?

Dzisiaj Unia gniew nasz budzi?

Gdy Wuc brew swą zmarszczy srogo,

Unia czmychnie inną drogą.

Wuc buduje Wolskę nową,

więc zakrzyknę stentorowo:

„Niech nam żyje Prezes Wielki”!

(i odcedzę kartofelki).

PS. Coś szepnęło, już w posłowie:

„W” to „B” we wschodnim słowie.

Kto domyślny, sam dopowie,

jakie myśli krążą w głowie.