Wytrwałość

moje szczęście rymuje się z

Bogiem

przeskakuje wśród słów, nie ustaje

po szufladach krąży gotowe

by rozkwitać subtelnie z

majem

nie narcyzem, nie pustą zielenią

nie figlarnym wróblim spojrzeniem

ale próbą, by jesień majową

z chłostą zimnej natury

odmienić

aby mróz, co szczeliny roztrzaskał,

znalazł kres w ukojeniu pęknięć

aby wiatr, co szemrze o pustce,

minął serce w nadziei, że

zmięknie

i jak maj subtelnością pachnący

nienachalnie owionie ramieniem,

tak mój spokój słowom oddany

wyczekuje

rozdartych zwątpieniem