Wyznanie (W Twoich dłoniach)

Jestem jak samotny pielgrzym na rozstajnych drogach.

Wszystko powróciło tak świeże, tak lekkie.

Gdy znów stanęłaś w mego życia progach

Pojąłem, że od tej miłości już nigdy nie ucieknę.

Gościsz w moich myślach jak piękna bogini.

Przy każdym oddechu i przy serca biciu.

Cóż począć? Co mam teraz czynić?

Gdy kochać Ciebie mogę tylko skrycie.

Mam przecież żonę i mam synów trzech.

Porzucić ich wszystkich musiałbym dla Ciebie.

Na swoje barki wziąłbym wielki grzech,

A dla takich łotrów nie ma miejsca w niebie!

Jak w greckiej tragedii - każde wyjście złe.

Sroga wyrocznia mój los wyznaczyła.

W Twoich dłoniach Gosiu składam serce me,

Codzienność zaś niech będzie taką, jaką była.