Wyznanie wiary.

Nadal układam to sobie,

jakoś nawarstwiam.

Że tutaj pierwszy raz czyniliśmy siebie,

patrząc gdzieś głębiej, bardziej,

poza cieliste formy i ciastka maślane,

pozaginane na rogach.

Że musieliśmy poznać się już wcześniej,

skoro wystarczyły nam słowa

i nadal wystarczą,

a bliskość mierzymy wedle tajemnic,

powierzanych przegryzionym słowem.

Przegryzionym na pół, przekazanym

z ust do ust pocałunkiem, wprost do ucha.

Skinieniem głowy i niewypowiedzianym życzeniem,

żeby w końcu było bezpiecznie.

Że już jest, skoro jesteś.

Z cyklu : Detoks.

Styczeń, Tego roku.

Marcin Lenartowicz

Komentarze (8)

andrew24 4 miesiące temu

Poznać siebie,
robimy to całe życie

Pozdrawiam serdecznie, 5*
Miłego dnia

Szalej. 4 miesiące temu

Nawzajem, trzeba dodać. Siebie samego, to tam ciul

Dzięki

Grafomanka 4 miesiące temu

Na moje oko jakby odnalazły się dwie połówki... szczęściarze!

Szalej. 4 miesiące temu

Wystarcza nam słowa, więc tak nie do końca.
Ale i tak szczęście w tym jakieś jest :)

Grafomanka 4 miesiące temu

Szalej. słowa powiadasz, ja tam w słowa nie wierzę. Bardziej w gesty i czyny,

Szalej. 4 miesiące temu

Grafomanka czasem te są niemożliwe

Grafomanka 4 miesiące temu

Szalej. czyli tylko słowa zostają... jakoś smutkiem powiało

Szalej. 4 miesiące temu

Grafomanka ano, niestety

Komentarze (8)