wzbudzić dzień

zapamiętaj ten obraz i muzykę

każda nutka powstała z nas

roziskrza się niczym ogień,

choć przygaszony grafitowymi chmurami

wskrzesza piosenki oraz postacie

z przeszłości, a ty potrafisz

tak cudnie zaśpiewać kołysankę

Gintrowskiego, więc zanuć

lub ułóż następną, później zawiń

w zielony liść, nim odpadnie

kawałek nieba i okryje mnie

niewidzialnym płaszczem

słyszysz? znów przyjmuję życzenia

w myślach płyną toasty, które

zamieniają się w czterowersowe strofy

Komentarze (5)

Marzena 4 miesiące temu

Mnie zatrzymał ten niewidzialny płaszczyk. Niektóre osoby traktują go jak uwolnienie. A czasami stajemy się niewidzialni i jest nam smutno. I te nutki. Muzyka powinna nas rozpieszczać nie tylko na dobranoc 🙂

zingara 4 miesiące temu

Dokładnie :) dziękuję

TseCylia 4 miesiące temu

Bardzo lirycznie. I ten końcowy motyw tetrastychow...
Pozdrawiam

Florian Konrad 4 miesiące temu

Nie wiem, po co wklejać tak stary, przebrzmiały, dawno wypalony tekst. . Bo chyba go pamiętam, pochodzi z czasów, gdy byliśmy razem.
Nigdy już do ciebie nie wrócę, nie będziemy razem.
Odpuść sobie. Co było - nie wróci, pa.

zingara 4 miesiące temu

Florianie, twoje interpretacje są całkowicie błędne. Ten wiersz nie ma nic wspólnego z tobą ani z naszą dawną przyjaźnią.

Proszę, przestań pisać w tak osobistym tonie i uszanuj moją twórczość.

wzbudzić dzień

Komentarze (5)

Napisz komentarz