Wzgórza

Trzciny to palisada pomorskich oczek

Wkoło wody niczym toczek

Błoto chwasty krzaki

Żyzne bogactwo wybór wszelaki

Złożyłem tu moje serce

Kładę tu moje ręce

Pomorze kraina niezbadana

Dawnym lodowcem poorana

Łzy lecą gdy widzę brzozę

Kuli się gdzieś złociste zboże

I te pagórki zielone

Tu chciałbym pojąć żonę

Częstszy niźli kłos

Jest w tej krainie wrzos

Moczarów jest tu w bród

Przejść je daremny trud

Myślę i patrzę z wieży domu

Nie dałem poznać się nikomu

Więcej o mnie wie tylko głaz

Który podziwiam raz po raz