Wzgórza kolistych chmur

Zygmunt Jan Prusiński

WZGÓRZA KOLISTYCH CHMUR

Chcę pożyć w innych wymiarach.

Rozpoczynam wędrówkę - moje mieszkanie

jest pałacem zielonym niczym wolny las.

Nad podziw o tym szeptają wróble

to moi skrzydlaci przyjaciele.

Zapisuję wymiary miłości...

Opisuję wedle pory zasłużonych barw

na moim oknie w sypialni

tyle jest zatrzymanych myśli.

Dotykam twoich nóg w czasie deszczu.

Staram się nadać właściwy rytm kochania -

spiętrza się skalisty wiatr n

naciąga burza od południa.

Ale to nic - ale to nic wszystko dopiero przed nami.

Zachód słońca zostanie na kolacji.

7.9.2012 - Ustka